HISTORIA SZKOLNICTWA
Rozwój szkolnictwa na terenie wsi Bidziny ma bardzo bogatą historię. Pierwsze wzmianki o działalności zmierzającej do zapewnienia wykształcenia mieszkańcom dzięki stworzeniu placówki oświatowej sięgają drugiej połowy XIX wieku i wiążą się z osobą księdza Józefa Dutkowskiego. Jako proboszcz miejscowy wybudował i utrzymywał własnym kosztem szkołę, w której dzieci wiejskie mogły zdobywać podstawy swego wykształcenia.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku budynek Szkoły Powszechnej w Bidzinach okazał się zbyt mały, aby pomieścić w swych podwojach wszystkie dzieci zdobywające tutaj swoją wiedzę. Mimo, iż w tamtym czasie część dzieci uczęszczała do szkoły nieregularnie, co spowodowane było potrzebą pomocy swoim rodzicom w pracach polowych w okresie wiosenno-letnim i jesiennym, a większą dyspozycyjnością w okresie zimowym wyraźnie uwidaczniała się potrzeba powiększenia placówki oświatowej. Trudności te rozwiązane zostały przez wynajęcie dla potrzeb szkoły dwóch izb lekcyjnych.
Po drugiej wojnie światowej sytuacja uległa zmianie. Braki lokalowe szkoły uzupełnione zostały poprzez przejęcie części pomieszczeń dworu - pozostałości po dziedzicach Bidzin.
Myśl stworzenia dzieciom z Bidzin i okolicznych wiosek lepszych warunków nauki nie zatarła się w marzeniach społeczeństwa. Trudne warunki życia i potrzeba odbudowy kraju ze zniszczeń wojennych oddaliły jedynie realizację wielkiego przedsięwzięcia i wyzwania dla całego społeczeństwa jakim była budowa nowej szkoły. Na początku lat 60-tych dzięki uporowi kilku działaczy miejscowych, zaangażowaniu całego społeczeństwa oraz zbliżającemu się jubileuszowi 1000-lecia państwa polskiego w Bidzinach dokonano w 1964 rok otwarcia nowego budynku szkoły.
